take in option

de kunstenaar over zijn werk

About

Cynthia VandenBor  (1973)

 ‘Boven het bed een schilderij met mytische wezens: half mens, half dier’      

Als jong meisje droomde Cynthia weg in de wereld van sprookjes, mythen en sagen. Insecten waren voor haar geen enge beestjes, maar vormden de personages in verhalen die in haar verbeelding werkelijkheid werden. En dan het huis van haar opa en oma, beiden kunstenaar; voor Cynthia de plaats waar de betovering compleet was: ‘Het was een sprookjeshuis. Overal gebeurde wat. Aan de muur hing ‘De Nachtwacht’, maar dan afgebeeld met hun eigen vrienden. De benedenwoning was omgetoverd tot feestzaal, met zwart-wit geblokte vloer, muziekinstrumenten aan de muur en kroonluchters. In de tuin stonden crêpepapieren rozen. Boven het bed een schilderij met engeltjes en mythische wezens, zoals een faun, met hoorns en bokkenpoten. Half mens, half dier.’ Een fantasierijke wereld die op haar grote invloed had, zo zou later blijken.

Als kind wist zij: ‘ik word later kunstenaar’, maar het leven besloot eerst anders: de verhuizing naar België. ‘Daar op school hebben ze mij klein gekregen. Ik wilde maar één ding, terug naar dat betere leven in Nederland. Terug naar mijn vrienden, naar de jongen op wie ik verliefd was.’ Vele baantjes later en een zoon rijker, gooide ze het roer om. Van de een op de andere dag gaf ze, gesteund door haar man, haar baan op en besloot te gaan schilderen. Alles probeerde ze uit, experimenteerde volop, schilderde portretten en abstracten. ‘Erg hoor, ging ik zó op in mijn werk, vergat ik mijn zoontje uit school te halen. Maar het was m’n gelukkigste tijd. Ik hoefde niets voor mijzelf, had geen andere behoeftes dan schilderen.’                                

Op een goede dag, nu zes jaar geleden, werd de basis gelegd voor haar huidige werk, zo eigen aan Cynthia, waarin zij haar artistieke talenten op unieke wijze vertaalt in prachtige eindresultaten. ‘Die reiger langs de sloot. Die stond er zo zelfverzekerd bij, heel parmantig, als een mooie vrouw op hoge hakken.’ De link was gemaakt. In haar fantasie waren de vogelvrouwen geboren. ‘Mijn eerdere vrouwenfiguren ondergingen een metamorfose, veranderden in zonderlinge gedaanten.’

                         ‘Nu was ik altijd al een aparte vogel…’

Cynthia’s vogelvrouwen zijn sensueel en elegant, en tegelijk mysterieus. ‘Maar het is ook de vrouw die weet wat ze wil. Net als die reiger grijpt zij haar kans.’ Zij ziet haar vogelvrouwen als een evolutie, van vogel naar vrouw. ‘Ergens leefde er een volk dat er zo uitzag. Dat zie ik voor me…’

Inmiddels werd de kwaliteit van Cynthia’s werk opgemerkt. ‘Je moet je wel kunnen onderscheiden. Nu was ik altijd al een aparte vogel…’  Zij schildert vooral hoogpotigen: ooievaars, ibissen, reigers en flamingo’s in een fabelachtig realisme, ofwel Pop Surrealisme: de brug tussen de hoge kunstcultuur en ‘low art’ van illustraties in een droomachtige fantasie.

Maak kennis met Cynthia VandenBor, schepper van vogelvrouwen.