LIMITED EDITION: | 1/1 | |
Titel: | Inez Bosker | Ananassen | |
Materiaal: | Acryl on canvas | |
Formaat: | 90x120 | |
Aanschafprijs: | € 1695,00 |
Inez Bosker (1970) Culinary Art – Life Size Food Art
Wammes! Die komen binnen! Uitbundig genieten van eten in de kunst ís kunst. Inez’ schilderijen laten je dat beleven.
‘Ik bestudeer het velletje’
Eten en kunst samen kennen een rijke traditie. Ons eetverleden is volop afgebeeld. Beroemde kunstwerken zijn gemaakt rondom voedsel. Eeuwenoude stillevens en keukenscènes zijn vandaag de dag vaak de trots in musea.
Inez Bosker maakt van wat gezond en lekker is hedendaagse creatieve iconen. Haar handelsmerk is het om fruit en schaal- en schelpdieren te bestuderen in hun prachtige kleurschakeringen, om ze vervolgens levensgroot te presenteren op doek. Inez geeft haar eigen karakteristieke draai aan haar objecten. Vitaal en vrolijk. Door de rust in de achtergrond domineren de kleurrijke, levendige hoofdbestanddelen haar schilderijen.
Hoe veelzijdig is iets wat wij als alledaags beschouwen! Je gaat het pas zien als je het doorhebt… Want zeg nou eerlijk: bestudeerde je al eens het vruchtvlees van een peer? Nee? Inez dus wél. Zij ziet er de schoonheid van, in de verscheidenheid aan kleuren. ‘Ik koester een grote liefde voor de natuur. Daarom schilder ik die peer die ik heb zien groeien aan de boom. Die van rijpheid op aarde valt. Eentje met een verhaal, niet die uit de supermarkt. Een peer is niet zomaar een peer, niet één is gelijk.’
‘Ik wil iets dat mensen als alledaags beschouwen, in de spotlights zetten’
Als kind zag zij hoe haar vader zijn schaarse vrije tijd besteedde aan schilderen. ‘Mijn vader was boer. In alle vroegte ging hij ‘s morgens het land op of was hij op stal met de koeien. Had hij eindelijk een paar uurtjes vrij, dan ging hij naar het logeerkamertje. Onder een groot dakraam had hij zijn werkblad met verf en kwasten. Eenmaal aan het schilderen, vergat hij nogal eens de tijd. Als een magneet werd ik naar die plek toe getrokken. Ik sloop achter hem aan en zat stilletjes te kijken. Eén keer drukte ik stiekem zachtjes mijn vinger op zijn doek. Ik snapte maar niet hoe hij dat gezien kon hebben.’
Haar vingertje op de natte verf van vaders doek… Dáár begon Inez’ liefde voor de kunst.
De stad heeft alles, maar na er jaren te hebben gewoond, miste Inez de ruimte, de rust en de Brabantse natuur zó, dat ze met haar gezin naar het zuiden toog. Haar drukke baan in de financiële sector gaf ze op, om zich geheel te wijden aan het schilderen. ‘Eindelijk doen wat ik altijd het liefste deed: werken met mijn handen. Net als vroeger. Aardbeien plukken, bosbessen, appels, peren, asperges steken – alles heb ik gedaan. Ik geef toe dat ik het minst verdiende van allemaal. Mijn mandje raakte maar niet vol. O, die is gewoon té mooi, die wil ik houden, dacht ik net iets te vaak.’
Inez’ fascinatie brengt ons culinaire kunst van Hollandse bodem.
Om van te genieten!